محمدباقر خرمشاد، متولد ۱۳۴۲ استاد تمام علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی و چهره‌ای تاثیرگذار در عرصه‌های علمی و اجرایی است. او سابقه‌هایی چون معاون سیاسی وزیر کشور دولت سیزدهم و رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی را در کارنامه دارد. خرمشاد تحصیلات خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق (ع) آغاز کرده و دکتری خود را از دانشگاه لیون ۲ فرانسه در جامعه‌شناسی سیاسی دریافت کرده است. علاوه بر تدریس، او عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی و نویسنده مقالات علمی متعدد در زمینه‌های انقلاب اسلامی و سیاست است. تاثیرات او در شکل‌دهی به سیاست‌های داخلی و خارجی ایران و گسترش روابط بین‌المللی کشور، به ویژه در دوران تصدی مسئولیت‌های اجرایی، برجسته است. پژوهش‌ها و مقالاتش همچنان در تحلیل و ارزیابی انقلاب اسلامی و سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران مورد استناد قرار می‌گیرد.

اطلاعات بیشتر: https://aris.atu.ac.ir/khoramshad

نیکُلاس سیمز-ویلیامز، متولد ۱۹۴۹، استاد مطالعات ایران و آسیای میانه در دانشگاه لندن (SOAS) است. تخصص اصلی او در تاریخ آسیای میانه و به ویژه زبان‌های سُغدی و بلخی است. سیمز-ویلیامز که عضو «انجمن رایزنی روزنگار مطالعات ایرانی» بوده، تحقیقات برجسته‌ای در زمینه تاریخ و زبان‌های باستانی انجام داده است. از جمله آثار مهم او، می‌توان به تحقیقاتش درباره سنگ‌نبشته‌های سغدی در قزاقستان اشاره کرد که اطلاعات جدیدی درباره سازماندهی کنفدراسیون‌های سغدی به‌دست داده است. همچنین، مقالات و کتب متعددی از او در زمینه زبان‌های باختری و افغانستان باستان منتشر شده که اهمیت تاریخی و زبانی این دوره‌ها را بررسی کرده است. آثار سیمز-ویلیامز به‌ویژه در زمینه کتیبه‌های باختری و سغدی، تأثیر زیادی بر مطالعات ایران‌شناسی و آسیای میانه گذاشته است.

اطلاعات بیشتر: https://fa.wikipedia.org/wiki/

جهانگیر کرمی، پژوهشگر و دانشیار روابط بین‌الملل، متولد ۱۳۴۵، تحصیلات خود را در رشته‌های علوم سیاسی و روابط بین‌الملل از دانشگاه تهران به پایان رساند. کرمی در زمینه سیاست خارجی روسیه، روابط ایران و روسیه، و مسائل راهبردی تخصص دارد و نقشی کلیدی در شکل‌گیری و تقویت رشته مطالعات روسیه در دانشگاه تهران ایفا کرده است. او به‌ویژه بر سیاست خارجی روسیه، نوسازی اقتصادی این کشور و چالش‌های آن، و تعاملات امنیتی ایران و روسیه تأکید دارد. کرمی بر اهمیت عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای و تقویت روابط امنیتی ایران و روسیه در برابر تهدیدات منطقه‌ای تأکید می‌کند. علاوه بر این، او در چندین دوره به عنوان پژوهشگر نمونه دانشگاه تهران شناخته شده و تألیفات متعددی در زمینه روابط ایران و روسیه و امنیت بین‌المللی دارد.

اطلاعات بیشتر: https://profile.ut.ac.ir

یونس نوربخش، متولد ۱۳۴۴، دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه تهران و پژوهشگر برجسته در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. وی تحصیلات خود را در رشته جامعه‌شناسی به پایان رسانده و در زمینه‌های فرهنگ، اسلام، ازخودبیگانگی و اینترنت تحقیقات گسترده‌ای انجام داده است. نوربخش در دوره‌های مختلف به‌عنوان رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران (۱۳۹۲-۱۳۹۵) و رئیس پردیس البرز دانشگاه تهران (۱۳۹۵-۱۴۰۰) خدمت کرده است. او همچنین عضو هیات تحریریه فصلنامه مطالعات فرهنگ ارتباطات و دوفصلنامه اشپکتروم ایران است و ۲۴ مقاله در مجلات علمی معتبر داخلی منتشر کرده است.

اطلاعات بیشتر: https://profile.ut.ac.ir

حسن بشیر، متخصص برجسته حوزه رسانه و ارتباطات، متولد ۱۳۳۳ است. وی پس از تحصیل در رشته مهندسی کشاورزی از دانشگاه جندی‌شاپور اهواز، ادامه تحصیلات خود را در انگلستان در رشته روابط بین‌الملل و جامعه‌شناسی ارتباطات بین‌الملل گذراند. پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۸۴، به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق مشغول به کار شد و در سمت‌های مختلفی از جمله ریاست مؤسسه مطالعات اسلامی لندن و مدیریت آکادمی آکسفورد برای مطالعات عالی فعالیت کرده است. وی همچنین عضو هیئت امنای دانشگاه مذاهب اسلامی و رئیس سابق آن دانشگاه بوده است. بشیر در زمینه تحلیل گفتمان رسانه‌ای و فیلم‌های تبلیغاتی، مقالات متعدد منتشر کرده و در حوزه تدریس و مشاوره علمی نیز فعالیت‌های برجسته‌ای در زمینه ارتباطات و سیاست‌های رسانه‌ای داشته است.

اطلاعات بیشتر: https://isu.ac.ir

محمدرضا دهشیری، متولد ۱۳۴۳، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های علمی و دیپلماتیک ایران است. با دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تولوز فرانسه، او به عنوان استاد دانشگاه و معاون پژوهشی و آموزشی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در عرصه‌های روابط بین‌الملل و دیپلماسی انرژی نقشی مؤثر و تعیین‌کننده ایفا کرده است. تسلط به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و عربی به او این امکان را داده که در سطح جهانی حضور داشته و با مقالات علمی معتبر خود در مجلات بین‌المللی به تحلیل‌های ژرف در مورد سیاست خارجی ایران و تحولات جهانی پرداخته باشد. تاثیرات علمی و دیپلماتیک او در سیاست خارجی کشور همچنان به‌عنوان یک مرجع معتبر شناخته می‌شود.

اطلاعات بیشتر: https://eco-dip.ir/

علی‌اکبر ضیایی، متولد ۱۳۴۳ در قوچان، نویسنده و پژوهشگر برجسته در حوزه فرهنگ و تمدن اسلامی است. او دکترای فرهنگ و تمدن اسلامی را از دانشگاه بین‌المللی اسلامی مالزی دریافت کرده و به عنوان مدیر پژوهشکده حج و زیارت مشغول به فعالیت است. ضیایی همچنین عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) و دانشگاه بین‌المللی اسلامی مالزی بوده و به‌عنوان رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کشورهای مختلف از جمله مالزی، بوسنی و هرزگوین فعالیت کرده است.

او در طول دوران حرفه‌ای خود، آثار متعددی در زمینه‌های مختلف اسلامی، فلسفی و تاریخی منتشر کرده که مهم‌ترین آن‌ها شامل «سیر اندیشه در بستر زمان» در چهار جلد، «تاریخ اباضیه»، «فقه اباضی» و «نقش امام خمینی در احیای تفکر فلسفی» می‌شود. آثار وی در مجلات علمی بین‌المللی منتشر شده و تأثیرات علمی او در تحولات فکری و دینی جهان اسلام شناخته شده است.

ضیایی جوایز متعددی از جمله «رایزنی برتر در حوزه پژوهشی» در مالزی و «پژوهشگر برگزیده سازمان فرهنگ و ارتباطات» را به‌دست آورده است و در فعالیت‌های علمی و فرهنگی، نقشی کلیدی ایفا کرده است.

توضیحات بیشتر: https://fa.wikinoor.ir

علی‌اکبر اسدی (متولد ۱۳۵۹) استادیار روابط بین‌الملل با مدرک دکتری از دانشگاه علامه طباطبایی است. تخصص او در حوزه سیاست خارجی، امنیت منطقه‌ای و تحولات خاورمیانه است. او سابقه همکاری با مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام را دارد و به‌عنوان پژوهشگر در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی فعالیت می‌کند. از آثار او می‌توان به کتاب دولت-ملت‌سازی در عراق جدید و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد. اسدی با انتشار مقالات علمی و حضور در نشست‌های داخلی و بین‌المللی، به تحلیل مسائل منطقه‌ای می‌پردازد.

توضیحات بیشتر: https://www.ihcs.ac.ir

امیربهرام عرب احمدی (متولد ۳ اسفند ۱۳۴۶، تهران) دانشیار گروه مطالعات غرب آسیا و آفریقا در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است. او دارای دکتری تاریخ از دانشگاه شهید بهشتی و پسادکتری از دانشگاه لیدن هلند بوده و بیش از سه دهه در حوزه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تاریخی آفریقا فعالیت دارد. تحقیقات او عمدتاً به روابط تاریخی و فرهنگی ایران و آفریقا متمرکز است و در این زمینه تألیفات و مقالات متعددی به چاپ رسانده است. وی سابقه حضور به‌عنوان رایزن فرهنگی ایران در تانزانیا و زیمبابوه را دارد و عضو انجمن‌های علمی مختلفی از جمله انجمن ایرانی مطالعات جهان و مرکز مطالعات آفریقا در دانشگاه لیدن است. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به شیعیان تانزانیا دیروز و امروز، اسلام در شرق آفریقا و جامعه و فرهنگ زنگبار اشاره کرد. او همچنین به‌عنوان استاد برگزیده آموزشی دانشگاه تهران و برگزیده نخستین دوره جایزه پژوهش‌های برتر روابط فرهنگی بین‌المللی شناخته شده است.

توضیحات بیشتر: https://profile.ut.ac.ir

سید جلال دهقانی فیروزآبادی، متولد ۲ فروردین ۱۳۴۴ در میبد، استاد تمام روابط بین‌الملل و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی است. او دکتری روابط بین‌الملل را از دانشگاه بروکسل بلژیک دریافت کرده و یکی از مهم‌ترین پژوهشگران حوزه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و نظریات روابط بین‌الملل به شمار می‌رود. از جمله آثار برجسته او، کتاب سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است که به‌عنوان منبع درسی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود و برگزیده هفتمین دوره جشنواره فارابی بوده است. وی در دوره‌های مختلف مسئولیت‌هایی همچون رایزن فرهنگی ایران در امارات، ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی و معاونت سیاسی ـ حقوقی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی را بر عهده داشته است. دهقانی فیروزآبادی همچنین به‌عنوان نظریه‌پرداز برجسته در هشتمین جشنواره بین‌المللی فارابی شناخته شده و دبیر علمی کنفرانس امنیتی تهران است. او بیش از ۱۸۵ مقاله علمی منتشر کرده و سردبیر چندین فصلنامه علمی ـ پژوهشی در حوزه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی است.

توضیحات بیشتر: https://aris.atu.ac.ir

حسام‌الدین آشنا، متولد ۱۳۴۳ در تهران، دارای دکترای معارف اسلامی، فرهنگ و ارتباطات از دانشگاه امام صادق و دانشیار این دانشگاه است. او در حوزه سیاست‌گذاری فرهنگی، ارتباطات بین‌الملل و مسائل رسانه‌ای تخصص دارد. آشنا در دولت یازدهم و دوازدهم به‌عنوان مشاور رئیس‌جمهور و رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک فعالیت داشت. او همچنین تألیفات متعددی در زمینه سیاست‌گذاری فرهنگی و ارتباطات دارد.

توضیحات بیشتر: https://isu.ac.ir

دکتر ارسلان قربانی شیخ‌نشین متولد سال ۱۳۵۰، استاد علوم سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی است. وی دارای دکترای روابط بین‌الملل بوده و بیش از ۲۵ سال سابقه فعالیت آموزشی و پژوهشی در دانشگاه‌های کشور دارد. زمینه تخصصی او سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، روابط ایران و آمریکا، و تحولات منطقه‌ای است. دکتر قربانی عضو هیأت تحریریه چندین نشریه علمی معتبر و نویسنده بیش از ۶۰ مقاله پژوهشی در مجلات علمی‌پژوهشی داخلی است.

توضیحات بیشتر: https://khu.ac.ir/cv/86/ 

پروفسور الیور بنت در سال  ۱۹۹۹   حوزه مطالعات سیاست فرهنگی را در مرکز Warwick's Centre تأسیس کرد، پیش از این نیز در سال ۱۹۹۳ مقطع کارشناسی ارشد را در حوزه مدیریت و سیاست فرهنگی اروپا راه اندازی نمود وی تا سال ۲۰۰۸ مدیریت هر دو  بخش را به عهده داشت. پروفسور بنت آثار زیادی در زمینه سیاست فرهنگی، تاریخ اندیشه و سیاست فرهنگی منتشر کرده است. وی سردبیر و بنیانگذار مجله بین‌المللی سیاست فرهنگی و یکی از بنیانگذاران  کمیته علمی کنفرانس بین‌المللی تحقیقات سیاست فرهنگی (ICCPR) است. در سال ۲۰۱۲ دانشگاه وارویک  مدرک دکترای عالی (DLitt)  را برای مشارکت‌ در تحقیقات سیاست فرهنگی به وی اعطا نمود.

توضیحات بیشتر: https://warwick.ac.uk/fac/arts/scapvc/ccmps/staff/bennett/

محمدرضا تاجیک، استاد علوم سیاسی و فلسفه سیاسی، دارای دکترای «تحلیل گفتمان در سیاست» از دانشگاه اسکس انگلستان است. او از سال ۱۳۷۴ تاکنون در دانشگاه شهید بهشتی و همچنین دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران به تدریس مشغول است. تاجیک از چهره‌های برجسته و تاثیرگذار در حوزه گفتمان‌سازی، سیاست فرهنگی و دیپلماسی نرم محسوب می‌شود.او با تمرکز بر نقش فرهنگ، زبان و اندیشه در سیاست، به ویژه در زمینه قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی شناخته شده است. دکتر تاجیک در سمینارها، کنفرانس‌ها و برنامه‌های تخصصی داخلی و بین‌المللی حضور فعال دارد و با ارائه سخنرانی‌ها و مقالات خود، تأثیر قابل توجهی در ترویج دیپلماسی فرهنگی و سیاست نرم داشته است. آثار او به عنوان منابع معتبر در حوزه‌های علوم سیاسی و فرهنگ سیاسی ایران شناخته می‌شود و در تحلیل‌های سیاست فرهنگی و دیپلماسی نرم به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد

اطلاعات بیشتر: https://www.sbu.ac.ir/~m_tajik/home